شما در برنامه ثریا شرکت کردید، برنامه پرچالشی بود، نظر شما درباره آن برنامه چیست؟

هاشمی: ابتدا باید ببینیم، می‌خواهیم چه کنیم؟ آیا می‌خواهیم کشور را بسازیم یا تخریب‌اش کنیم و باعث عقب ماندگی میهن و ملت شویم. آن برنامه، برنامه مناسبی برای پخش از آنتن زنده نبود. مردم انتظار و حق دارند که خبرهای خوب و امیدوار کننده بشنوند و در عین حال نوع مواجهه و گفت‌وگو در رسانه ملی باید برای مردم درس زندگی در جامعه و تعامل اثرگذار در روابط اجتماعی باشد؛ نه اینکه از رفتار و نگاه ما به یکدیگر، متاسف و متاثر شوند. به همین دلیل معتقدم پیش از هر چیز، آنچه با این نوع برنامه‌ها ‌آسیب می‌بیند، فرهنگ عمومی است. من، حسن هاشمی و یک چشم پزشک معمولی هستم، اما به عنوان وزیر مملکت و مسئول سلامت مردم باید در یک گفتگوی زنده از صداوسیما، اصولی رعایت شود. اصولی که در آن برنامه رعایت نشد.

این برنامه در گذشته نیز چنین رویکردی داشت، چرا در این برنامه شرکت کردید؟

هاشمی: مسئولان برنامه، پنج سوال فرستاده بودند و قرار بود حول محور این سوالات، مباحثی را مطرح کنند اما در عمل، برنامه طوری طراحی شد که نتیجه، آن باشد که می‌خواهند تا بعد بگویند، وزیری را آوردیم و آن‌طور که می‌خواستیم تحقیرش کردیم. حتما شما هم دیدید، در قسمتی از برنامه تعدادی فیش آوردند و نشان دادند؛ حرف من این است که اگر قصدشان خیرخواهی بود، آن فیش‌ها را به دستگاه قضایی می دادند تا رسیدگی شود. اگر تخلف بود فرد متخلف مجازات می‎شد و آنها هم اعلام می کردند؛ یا قبل از پخش زنده، فیش‌ها را به من نشان می‌دادند یا از من سوال می‌کردند.

اکنون خواسته شما چیست؟

هاشمی: تنها خواسته‌ام از رئیس سازمان صدا و سیما، جناب آقای علی‌عسگری که احترام زیادی برای ایشان قائل هستم، این است که دستور دهند همان فیش پانصد و بیست و چند میلیون تومانی را که آن شب روی آنتن زنده به میلیون‌ها نفر نشان دادند، بررسی کنند، اگر این افراد اشتباه کرده بودند، علی‌القاعده دیگر نباید مسئولیت یک برنامه زنده را داشته باشند و در صورت لزوم باید به دلیل سیاه نمایی و تشویش اذهان عمومی به دستگاه قضایی معرفی شوند.

حالا این فیش دروغ بود؟

هاشمی: بله، حتما خلاف واقع بود. اگر بررسی کردند و این‌گونه نبود، بگویند تا من از ایشان و همه مردم ایران عذرخواهی کنم. نمی‌شود که به نام نقد، هر خلاف غیر واقعی را گفت. واقعا این طور رفتار کردن چه حاصلی برای مردم دارد؛ جز ناامیدی و بدبینی به آینده کشور.

اگر فکر می‌کنید، دروغ است چرا شکایت نمی‌کنید؟

هاشمی: با توجه به حجم پرونده‌ها و شکایت‌هایی که به دستگاه قضایی می‌رسد، رسیدگی به این شکایت‌ها آن قدر زمان می‌برد که موضوع لوث و بی‌ثمر می‌شود.

فکر می کنید، این مباحث به انتخابات آتی مرتبط است؟

هاشمی: هر چه باشد، من فکر می‌کنم مسیر را اشتباه می رویم. ما باید همه با هم باشیم، نه علیه هم. ما نمی‌توانیم دنیا و جهان اسلام را به وحدت دعوت کنیم ولی خودمان این‌طور همدیگر را تخریب کنیم؛ آن هم با وجود دشمنان قسم خورده‌ای که داریم. مگر در این کشور، چند نفر مدیر داریم که هر روز در تریبون‌ها و رسانه‌های مختلف آنها را تخریب و تحقیر کنیم؛ خلافکار نشان‌شان دهیم و از طرف دیگر از آنها بخواهیم با جان و دل کار کنند و کشور را در جاده موفقیت و پیشرفت به پیش برند.

از نگاه شما نتیجه این برنامه چه بود؟

هاشمی: این برنامه می‌خواست بگوید که من وزیر، توان لازم را برای هدایت حوزه سلامت کشور ندارم؛ این دولت هم فاقد کفایت لازم است و یک عده افراد حرام‌خوار در این سیستم مشغول کار هستند. بر فرض محال که چنین هم باشد، مجلس می‌تواند رأی اعتمادش را از من یا هر وزیر دیگری سلب کند. قانون همه راه‌حل‌ها را پیش‌بینی کرده است. آقایان چه‌کاره‌اند که گمان بد ببرند؛ حکم دهند و بعد هم اجرا کنند؟ آیا می‌خواهند آبروی نظام را ببرند؟ باور کنید ما همه سوار یک کشتی هستیم آن هم کشتی انقلاب اسلامی، که برای تحقق آن خون‌های بهترین فرزندان این کشور ریخته شده و ملت ایران آسیب‌های فراوانی دیده‌اند. همان‌طور که در آن برنامه هم گفتم، این نوع برنامه‌ها کشور را به پیشرفت نمی‌رساند. اگر به فکر ایران و ایرانی هستیم باید همه دست به دست هم دهیم تا مشکلات کشور رفع شود. با تخریب، کاری را از پیش نمی‌بریم؛ جز ناامید کردن مردم از نظام و چند قطبی کردن جامعه.

پیشنهاد شما چیست؟

ما یک راه بیشتر نداریم؛ بازگشت به آرمان‌های انقلاب. جمهوری اسلامی ایران باید اخلاق‌مدار باشد.نقطه قوت ما در جهان امروز همین است؛ همه کشورها سلاح دارند؛ در همه دانشگاه‌های جهان علم و دانش تدریس می‌شود؛ آن چه باید ما را متمایز کند، اخلاق است و اخلاق و اخلاق؛ و هر چه ما را از مسیر حقیقت‌طلبی و حق‌جویی دور کند، ضد ارزش است. امروز هم آن چه بر وحدت ملی ما خدشه وارد کند، عملی غیراخلاقی و غیر انقلابی است. همه ما نیز به خوبی تمایز بین اخلاق‌مداری و بی‌اخلاقی را می‌شناسیم و درک می‌کنیم؛ مگر این که خدای نکرده بخواهیم خود و دیگران را گول بزنیم.