وی با اشاره به اینکه یکی از اصلی‌ترین نیازهای شهرها در وضعیت فعلی توجه به کیفیت زیست زندگی شهروندان به ویژه در ابعاد اجتماعی و روانی است، گفت: به تبع مدیران شهری و شورای شهر به عنوان قلب سیاستگذاری در امور شهری نقش ویژه‌ای در این حوزه دارند اما به نظر می‌رسد این نگاه به شهر کمتر در بین مدیران شهری وجود دارد.

 

دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران تأکید کرد: انسانها از ساختن شهرها و شهرنشینی هدف‌های مختلفی داشته‌اند اما عدم مدیریت و گرایش به شهرنشینی به صورت لجام گسیخته باعث شد شهر‌ها از رسالت اصلی که ایجاد رفاه برای ساکنان خود است دور شوند.

 

طباطبایی با بیان اینکه با توجه به انواع آسیب‌هایی که امروزه در شهرها دیده می‌شود و ناراضیتی شهروندان و ساکنان آنها می‌توان نتیجه‌گیری کرد که شهرها در انتخاب هدف و حرکت به سوی آن دچار اشتباه شده‌اند؛ افزود: بر اساس پژوهش‌های انجام شده هدف اصلی هر انسانی در زندگی رسیدن به خوشبختی و شادکامی است و اگر انسانها به شهرها روی آوردند دستیابی به امکانات بیشتر و بهتر برای رسیدن به شادی بود.

 

دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران در این زمینه ادامه داد: بنابراین شهرسازان، شهرداران و مدیران شهری باید در برنامه‌های خود تجدید نظر کنند و شهرها را به گونه بسازند و مدیریت کنند که سطح استرس را کاهش دهند، سخاوت‌، بخشندگی و اعتماد را به مردم بیاموزند و با بالا بردن سطح رضایت شهروندان بستری برای تولید شادی ایجاد کنند.

 

مدیر مسئول فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری با بیان اینکه آنچه که شهرها و مدیران آنها به آن رسیده‌اند این است که قدرت شهرها در دنیای امروز به برج‌های سربه فلک کشیده نیست، خاطرنشان کرد: مرکز اقتصادی بودن برای یک شهر کفایت نمی‌کند ولی آنچه ارزش تلقی می‌شود این است که یک شهر پس از تأمین نیازهای اولیه مانند: غذا, مسکن و امنیت باید بستری برای لذت بردن شهروندان فراهم کند، زمینه ابتلا به انواع آسیب را کاهش دهد و مروج سلامتی باشد.

 

این مدرس دانشگاه همچنین گفت: شهر باید به ساکنان خود فرصت حرکت، خلاقیت و آزادی واقعی بدهد، به شیوه ای عدالت محور امکانات تفریحی، بازی و سرگرمی را به ساکنان خود اختصاص دهد و زمینه را برای ایجاد گردهمایی‌های شاد و سالم فراهم کند.

 

نایب رئیس انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با یادآوری این نکته که بر اساس اعلام سازمان ملل متحد تا سال 2030 تقریباً 5 میلیارد از جمعیت جهان، شهرنشین خواهد بود و این قاعده مطمئناً به نسبت جمعیت در مورد کشور ما نیز صدق خواهد کرد، افزود: بر اساس پژوهشهای انجام شده مهم‌ترین عاملی که باعث حس شادی در فرد می‌شود احساس داشتن ارتباط با مردم و اطرافیان است، عاملی که مانع ازهم گسیختگی اجتماعی به عنوان بزرگ‌ترین خطر زندگی شهری می‌شود.

 

دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران  در پایان خاطرنشان کرد: مدیران شهری باید با شناخت نیازهای انسانی و روانشناختی شهروندان، سعی در ایجاد شهری پویا و خلاق داشته باشند و این میسر نمی‌شود مگر اینکه شهروندانی توانمند پرورش دهیم، شهروندانی که شیوه زندگی کردن بهتر، قوی‌تر، آزادتر، و شادتر را بیاموزند.